رد صلاحیت و تبعیت از قانون

شاید مهمترین حادثه انتخابات ریاست جمهوری  رد صلاحیت محمود احمدی نژاد باشد. اینکه رد صلاحیت او به نفع چه کسی بود و به ضرر چه کسی اصلا مهم نیست. مهم این است که او چرا رد صلاحیت شد؟ شورای نگهبان توضیحی در این خصوص ارائه نکرد و عملا خود را موظف به این کار هم نمی داند. آیا احمدی نژاد تخلف مالی داشته است؟ آیا ناکارآمدی او در اداره ممکلت موجب بحران شده بود؟ آیا کشور را تا مرز نابودی‌ و جنگ برده بود؟ شورای نگهبان فقط سکوت می کند و از همه تبعیت از قانون (تصمیم شورای نگهبان) را طلب می کند. 

اما نمی گوید که خودش بر اساس کدام قانون عده ای را تایید می کند و عده ی دیگری را رد. چطور کسی که در دوره قبل تایید شده و از سال ۹۲ تا امروز هیچ کنش مهمی نداشته است در سال ۹۶ رد صلاحیت می شود؟ می توان هزار سوال مانند این مطرح کرد.

مشکل رد صلاحیت های بی دلیل، تنها مربوط به انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی، که صلاحیت ها را شورای نگهبان تایید می کند نیست. در همین انتخابات شورای شهر که صلاحیت ها را  هیات مرکزی نظارت بر انتخابات شوراها تایید می کند به نظر می رسد دیدگاه های سیاسی بر روند بررسی صلاحیت نامزدها بی تاثیر نبوده است. افرادی مانند علیرضا دبیر،‌ سردار طلایی، حسین رضا زاده و عباس جدیدی که به عنوان نامزد عضویت در شورای شهر تهران ثبت نام کرده اند نیز رد صلاحیت شده اند. در اینجا نیز باید مشخص شود که چرا اینها رد صلاحیت شده اند. علیرضا دبیر در حالی رد صلاحیت شده است که صلاحیت او را مراجع ۴ گانه تایید کرده اند.

اینکه این رد صلاحیت ها به نفع چه کسی است اصلا مهم نیست. نفع بلند مدت همه در رعایت قانون است نه حذف رقیب. فراموش نکنیم که اگر امروز از قانون فراتر رویم و خانه قانون را ویران کنیم،‌ زمانی که هیچ پناهگاهی غیر از قانون نداریم بی پناه خواهیم ماند.