آشتی ملی، آشفتگی ذهنی

سوم راهنمایی که بودم، معلم زبانمان معلم خوبی نبود. گرامرها پیچیده بود ولی ایشان درست درس نمیداد. تقریبا هیچکس درس را یاد نگرفته بود. من که بچه خوب و درس خوان مدرسه بودم  یک بار بعد از کلاس رفتم که از معلممان گلایه کنم. گفتم: آقا ببخشید ما زبان را خوب یاد نمیگیریم. معلم لبخندی زد و گفت: همه شما زبان را خوب بلدید. مثلا بگو book یعنی چی؟ گفتم کتاب. گفت bag یعنی چی؟ گفتم کیف. گفت پس دیدی بلدی؟

من هم متعجب با معلممان خداحافظی کردم که با پرسیدن چند لغت ساده، منکر مشکل عمیق بچه ها در یادگیری گرامر شد.

اینکه ما ببینیم مردم ما در سال 92 و بعد از بمباران شدید تمام رسانه ها و تریبونهای رسمی علیه "سران فتنه" و "فتنه اکبر" دقیقا به همان کسی رای میدهند که "سران فتنه" و "اکبر" حمایت کردند؛

اینکه ما ببینیم در انتخابات مجلس یک نفری که "ممنوع التصویر" و "ممنوع المصاحبه" و "ممنوع التشییع" هست، با یک فایل ویدئویی چند دقیقه ای، میتواند تمام میلیاردها بودجه جریانهای خاص را بی اثر کند و همه افراد گمنام لیست امید را راهی مجلس کند؛

و بعد اساسا منکر اختلاف شویم و دست دوستی دراز شده را پس بزنیم، جای تامل جدی است. این رفتار شبیه رفتار همان معلم زیان است